Παύλος Σιδηρόπουλος – Η συναυλία στο “Μετρό”

«Ο Παύλος Σιδηρόπουλος φρόντιζα να παίζει στο μαγαζί μου πάντα μετά το Πάσχα, στο φινάλε της σεζόν. Σκεφτόμουν πως και να έσπαγε το Μετρό η σεζόν θα τέλειωνε και θα είχα χρόνο να το στήσω ξανά από την αρχή. Δεν θα ξεχάσω τη βραδιά που ο Παύλος είχε ανέβει στη σκηνή και διάβαζε ποιήματα. Είχε ανοίξει έναν σάκο και από μέσα του έβγαζε χειρόγραφα κείμενα που τα διάβαζε στο κοινό. Το πράγμα πρέπει να κράτησε μια, μιάμιση ώρα. Οι μουσικοί είχαν κατασπαστεί. Το κοινό άρχισε να δυσφορεί. Κάποια στιγμή ο Παύλος τα “πήρε”. Από την τσάντα του έβγαλε ένα μάτσο πεντοχίλιαρα. Τα πέταξε στους μουσικούς λέγοντας: “Άντε γαμηθείτε ρε, για τα λεφτά τα κάνετε όλα”. Μετά γύρισε στον κόσμο λέγοντας: “Δεν θέλω να σας ξαναδώ”. Το πράγμα φούντωνε και εγώ φοβήθηκα πως θα έσπαγαν τα πάντα. Κάποια στιγμή οι μουσικοί με τον Παύλο έφυγαν τσακωμένοι για τα παρασκήνια. Το κοινό άρχισε να πετά κουτάκια μπύρες στη σκηνή. Έπρεπε να είμαι ψύχραιμος για να μη γίνει χαμός. Μπούκαρα στα καμαρίνια και είπα στους μουσικούς: “Θέλω πέντε λεπτά ηρεμία. Είστε επαγγελματίες, πρέπει να κάνετε τη δουλειά σας.” Ο Παύλος δεν ήταν παρών. Όταν τον βρήκα του είπα “Πρέπει να βγεις στη σκηνή, δεν γίνεται αλλιώς.” Μου απάντησε “Πες στους μαλάκες πως σε πέντε λεπτά θα παίξουμε κανονικά”. Αυτό έπρεπε να το ανακοινώσω και στο κοινό. Πως η συναυλία θα ξεκινούσε σε λίγο. Δεν τόλμησα να ανέβω στη σκηνή ολόκληρος…»