για μια νύχτα αθηναία

“Κάποτε ήταν δυο γειοτονόπουλα, ο Πύραμος και η Θίσβη. Απο μικρά παιδιά μεγάλωναν μαζί κι όσο μεγάλωναν τόσο μεγλωνε ανάμεσα τους και ο πόθος. Οι γονείς τους όμως, απαγόρευσαν τον έρωτά τους και αυτά, μέσα από μια σχισμή του τοίχου, συμφώνησαν μυστικά να κλεφτούνε και έδωσαν ραντεβού κάτω από το αγαπημένο τους δέντρο, μια μουριά στην οποία συχνά συναντιόντουσαν. Όταν έφτασε ομως η Θίσβη συνάντησε ένα λιοντάρι που μόλις είχε φάει και ήταν λερωμένο με το αίμα του θηράματός του. Τρομαξε το κορίτσι και κρύφτηκε σε μια σπήλια ενω το λιοντάρι μόνο το πέπλο της πρόλαβε να αρπάξει ακι αφού το λέρωσε με τα αίματα των σαγονιών του έφυγε χωρίς να την βλάψει. Ο Πύραμος πηγαίνοντας καθυστερημένος στο ραντεβού βρίσκει το ματωμένο σάλι της και τα ίχνη του λιονταριού. Θεωρώντας λοιπόν την Θίσβη νεκρή και τον ευατό του υπεύθυνο καρφώνει το σπαθί του στα σωθικά του.Το αίμα του τινάχτηκε σαν πίδακαςκαι έβαψε κόκκινους τους καρπούς της μουριάς. Αργότερα η Θίσβη, έχοντας βγει από την κρυψώνα της, βρίσκει το ματωμένο σώμα του αγαπημένου της και το ματωμένο πέπλο και το ματωμένο σπαθί και εχόντας καταλάβει τι τραγική μοίρα τους βρήκε, αποφασίζει να ακολουθήσει τον αγαπημένο της όπως είχαν σχεδιάσει,αυτή την φορά ως το θάνατο. Καρφώθηκε με το σπαθί του, πότισε το αίμαα της τις ρίζες , το ήπιε το δέντροκαι βάφτηκαν μαύροι πλέον οι καρποί του. Κατάλαβες; Διπλό αίμα, διπλό κόκκινο, μαύρο χρώμα. Ακολούθησε τον αγαπημένο της για πάντα και το αίμα τους κυλάει μες το δέντρο, μέσα στους καρπούς…ΚΑΙ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΧΙΛΙΆΔΕΣ ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΑΙΞΠΗΡ”