“Τον Ιούνιο του 2012, όταν ζύγιζα σχεδόν 400 κιλά, επισκέφτηκα έναν γιατρό για έναν τραυματισμό στο ισχίο. Ο γιατρός μου είπε ότι πονούσα επειδή ήμουν παχύς και έπρεπε να ξεκινήσω να περπατάω και να χάσω βάρος διαφορετικά θα πέθαινα. Όταν του είπα ότι θα τρέξω σε μαραθώνιους, γέλασε. Αποφάσισα την 1η Ιανουαρίου 2013, ότι θα τρέξω έναν μαραθώνιο. Εκπαιδεύτηκα 16 εβδομάδες για αυτό και μπήκα στον Μαραθώνιο του Ντιτρόιτ, τον Οκτώβριο του 2013.Όταν πέρασα τη γραμμή του τερματισμού, ένιωσα ευφορία. Αυτή η αίσθηση δεν μπορούσε να μειωθεί με κανένα αρνητικό σχόλιο, οπότε ολοκλήρωσα περισσότερους αγώνες, αποδεικνύοντας στον εαυτό μου ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα, ανεξάρτητα από το μέγεθός μου. Σταμάτησα να μετράω πόσους ακόμα αγώνες έχω τρέξει μετά από 100″ λέει ο Μαρτίνους Έβανς στο podcast του.
Ο Μαρτίνους Έβανς (Martinus Evans) είναι ένας περήφανος χοντρός μαραθωνοδρόμος, συγγραφέας (του «Slow AF Run Club: The Απόλυτος οδηγός για όποιον θέλει να τρέξει», που δημοσιεύτηκε από τον εκδοτικό οίκο Random House, πιστοποιημένος προπονητής τρεξίματος και βραβευμένος ομιλητής που βοηθά τα plus size άτομα να δραστηριοποιηθούν χωρίς την πίεση της απώλειας βάρους. Αρχικά ξεκίνησε το τρέξιμο με το blog του, 300 Pounds and Running το 2012.
Ο Martinus ξεκίνησε το blog και άρχισε να τρέχει αφού ο γιατρός του τον αποκάλεσε χοντρό, τον γέλασε και του είπε ότι επρόκειτο να πεθάνει. Ο Έβανς αγόρασε παπούτσια για τρέξιμο στο δρόμο για το σπίτι από τον γιατρό, κατέβασε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης Couch to 5k (C25K) και ξεκίνησε το blog του, 300 Pounds And Running. Η πρώτη προπόνηση απαιτούσε 30 δευτερόλεπτα τρέξιμο και μετά περπάτημα για 90. Μόνο που δεν μπορούσε να αντέξει ούτε 15 δευτερόλεπτα τρέξιμο.Στην αρχή, ο Έβανς μπορούσε να τρέξει μόνο 15 δευτερόλεπτα κάθε φορά στον διάδρομο, αλλά είχε αυτό που αποκαλεί «παραληρηματική αυτοπεποίθηση». Αυτό, και μια έμφυτη ανάγκη να αποδείξει στους ανθρώπους ότι κάνουν λάθος. «Το τρέξιμο με ανάγκασε να σκεφτώ ποια άλλα πράγματα μπορεί να ήθελα να κάνω και τα οποία δεν πίστευα ότι μπορούσα να κάνω λόγω του μεγέθους του σώματός μου » είπε στην The Post.
Και δεν τον ενοχλούν καθόλου οι επικριτές του, που του είπαν ότι κανονικοποιεί την παχυσαρκία. Ο Έβανς, ο οποίος απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην έρευνα δημόσιας υγείας από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, σημείωσε ότι η τακτική άσκηση του έχει προσφέρει «εξαιρετικά» επίπεδα αρτηριακής πίεσης, χοληστερόλης και οστικής πυκνότητας, χωρίς τη δραματική απώλεια βάρους.«Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται για την υγεία, το πρώτο πράγμα που προσέχουνείναι η εξωτερική εμφάνιση και σκέφτονται «Α, αυτό το άτομο δεν είναι υγιές, γιατί είναι χοντρό», είπε ο Έβανς. Ο Μαρτίνους τρέχει για να κάνει το τρέξιμο πιο συμπεριληπτικό. Ο ίδιος επιμένει να μη μετρά την ευτυχία ή την επιτυχία του ως δρομέα σε νούμερα. Απλώς τρέχει για τη χαρά της φυσικής άσκησης, για τον εαυτό του και φυσικά για τους άλλους, και ζει αποδεχόμενος τον εαυτό του και τους υπόλοιπους όπως είναι.
