Επιμέλεια: 

Αθηνά Κακλαμάνη

Χρύσα Κοκκίνου

Γεωργία Κολέγκα

Βάλια Μιχάλη

Μαρία Μηκωνιάτη

#Μένουμε σπίτι : 33 ηθοποιοί και σκηνοθέτες μιλούν για την επικαιρότητα και μας προτείνουν βιβλία, ταινίες, θεατρικά έργα κλπ.

Τον τελευταίο μήνα, η τάξη των πραγμάτων έχει ανατραπεί συθέμελα. Ευρισκόμενοι στο νήμα μιας παγκόσμιας αναταραχής ψάχνουμε όλοι να βρούμε τις ισορροπίες μας. Παρατηρούμε τον κόσμο κλεισμένοι, μέσα από το σπίτι μας. Η ασαφής αοριστία για το που βαδίζουμε και η επώδυνη για κάποιους αίσθηση της έλλειψης κοινωνικής ζωής, αναπαράγει συνεχώς μια γκροτέσκα αέναη επανάληψη ως προς το προσωρινό τέλος κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας σε εξωτερικό χώρο. Ας δούμε τα θετικά, η φύση αναπνέει επιτέλους, οι ρυθμοί μας και το στρες μειώθηκε, επαναπροσδιορίζουμε αξίες και ερχόμαστε ξανά σε επαφή με αυτούς που αγαπάμε, και κυρίως με τον εαυτό μας. Κάτι που πιθανώς όλοι παραμελούμε συχνά λόγω των φρενηρών ρυθμών της καθημερινότητας. Έχουμε τόσα πολλά να ανακαλύψουμε κ μέσα στο σπίτι.

Απομονωμένοι όλοι στον ατομικό μας χώρο, έχουμε περιέλθει σε κατάσταση εγκλεισμού και εσωτερικής αναζήτησης. Άραγε αυτή η καραντίνα του σώματος αλλά και του μυαλού, θα μας μεταμορφώσει σε καλύτερους ανθρώπους; Θα μάθουμε κάτι από όλο αυτό όπως να εκτιμάμε την αξία των μικρών πραγμάτων και στιγμών;

Ζητήσαμε από 31 φίλους του θεατρο.gr, παλιούς και νέους, ηθοποιούς και σκηνοθέτες να εκφραστούν ελεύθερα και να μοιραστούν λίγες σκέψεις τους μαζί μας για το ''άγχος'' αυτής της εποχής, τον κορονοϊό και την καραντίνα που όλοι βιώνουμε αυτή την περίοδο.

Πέρα από τις προσωπικές τους εκτιμήσεις για την επικαιρότητα, τους ζητήσαμε να μοιραστούν μαζί μας και  τα προσωπικά τους τεχνάσματα διαφυγής. Έτσι, μας προτείνουν βιβλία, ταινίες, θεατρικά κλπ. για να περάσουμε ευχάριστα τις ώρες μας στο σπίτι. 

κείμενο: Χρύσα Κοκκίνου

 Προμηθέας Αλειφερόπουλος - Ηθοποιός

Προσπαθώ να κοιτάζω τα πράγματα όσο πιο σφαιρικά μπορώ, να εντοπίζω τις πολλαπλές όψεις τους. Ταυτόχρονα όμως παλεύω να διατηρώ μια προσωπική αίσθηση για ό,τι βιώνω, να μην επιτρέπω να μου επιβάλλεται μια από το περιβάλλον. Ισορροπώντας λοιπόν ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο δυνάμεις βλέπω μια μοναδική ευκαιρία για συνειδητοποιήσεις, για διείσδυση σε βαθύτερα επίπεδα συνείδησης, για μια “αναβάθμιση του λογισμικού” μας. Ελπίζω σε μια πνευματική -
καθόλου μεταφυσική αλλά πολύ πρακτική- αλλαγή επιπέδου συνειδητότητας. Πιστεύω πως θα τη χρειαστούμε γιατί το μόνο σίγουρο για την επόμενη μέρα αυτής της κρίσης είναι πως οι προκλήσεις θα είναι τεράστιες τόσο συλλογικά όσο και
προσωπικά. Η μουσική μπορεί να είναι πολύ καλός σύντροφος στις μοναχικές στιγμές αυτής της εποχής, soundtrack ταινιών από τον Jonny Greenwood για παράδειγμα, κάτι να συνοδεύει τη σκέψη και την παρατήρηση, να εμπνέει τις
αισθήσεις χωρίς να επιβάλλει εικόνες.

Θοδωρής Αντωνιάδης - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

Δύο λέξεις κυριαρχούν αυτή την εποχή,στο στόμα και τη συνείδηση όλων μας! "ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ"! Μια σωτήρια προτροπή!

Προσωπικά ως κλασικός "σπιτόγατος", δεν θα έλεγα πως μου είναι μια συνθήκη πολύ ξένη! Η "επιβολή" της όμως και ο τρόπος (αν και απολύτως απαραίτητος και σωστός στο σήμερα) είναι το "θέμα" και εκεί κατά τη γνώμη μου προέχει να δουλέψει κανείς την πειθαρχία και την εφευρετικότητα του, ώστε αυτός ο "περιορισμός" να μην είναι δυσβάσταχτος αλλά όσο πιο "ανάλαφρος" και εμπνευσμένος γίνεται! Αυτό που τουλάχιστον εμένα με κρατάει ενεργό είναι η καθημερινή επαφή με τα αγαπημένα μου πρόσωπα,τηλεφωνικώς η διαδικτυακώς,η καθημερινή ενημέρωση (όχι μόνο περί κορονωιού, αλλά παντός επιστητού) και σίγουρα η Τέχνη! Άλλωστε η Τέχνη σε όλες της τις μορφές και σε ιδιαιτέρως δύσκολες για την ανθρωπότητα περιόδους, αποτελούσε ανέκαθεν ουσιαστική σανίδα σωτηρίας! Και για τους εκφραστές της και για τους εραστές της! Η εποχή σήμερα,δίνει την δυνατότητα πληθώρας επιλογών καλλιτεχνικής ενημέρωσης και ενασχόλησης. Αρκεί να ψάξει και να βρει κανείς αυτό που πραγματικά τον εξιτάρει και τον ενδιαφέρει! Βέβαια έχουμε και τους συνανθρώπους μας που η εξοικείωση τους με το μέσο (ίντερνετ),είναι μηδαμινή ή στα "σπάργανα".Η γνώμη μου είναι να σταθούμε δίπλα τους έστω και από απόσταση! Να επικοινωνούμε ουσιαστικά μαζί τους και στο σημαντικό μήνυμα "ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ" να προστεθεί στη συνείδηση μας και το "ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ"!
Παρατηρώ με συγκίνηση πως μέσα σε όλη αυτή την πρωτόγνωρη και δύσκολη περιπέτεια που ζει ο πλανήτης μας, οι άνθρωποι αν και μακριά μεταξύ τους, έρχονται πιο κοντά! Ο αλτρουισμός και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο αρχίζει να φωτίζεται (όχι παντού και πάντα και με την ίδια ένταση φυσικά) αλλά σε ποσοστά που αξίζει να σταθεί κανείς!
Με προσοχή λοιπόν,ατομική ευθύνη,αυτοπειθαρχία,ψυχραιμία,υπομονή,θετικές σκέψεις αλλά και χιούμορ ας σταθούμε εδώ ο ένας για το άλλον με όποιο τρόπο! Άλλωστε όσο πιο μεγάλη είναι η μπόρα και η καταιγίδα ,τόσο πιο μεγάλο και φωτεινό υψώνεται και προβάλλει το ουράνιο τόξο στον ουρανό και υπόσχεται ένα ομορφότερο αύριο!

Υ.Γ: Επειδή μου ζητήθηκε από την υπέροχη εδώ συντακτική ομάδα να πω δυο λόγια για το πως εγώ περνάω το χρόνο μου πιο συγκεκριμένα αυτές τις ημέρες του περιορισμού,πέρα λοιπόν από τα κλασικά (ταινίες,σειρές,μουσική,διάβασμα),μοιράζομαι μαζί σας τα εξής:

1) Παρακολουθώ πολλά και πάσης φύσεως ντοκιμαντέρ. Το προτείνω και ως ψυχαγωγία και ως γνώση.
2) Μόλις τελείωσα το πλέον πρόσφατο για την αδικοχαμένη μυθική ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη βιβλίο ( Δημοσθένη Κούκουνα -ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ- "Τραγωδία και Μύθος" Ariston books) που μέσα από τις σελίδες του αποκαλύπτεται ένα σημαντικό "μωσαϊκό" της προσωπικότητας της αλλά και ολόκληρης της εποχής!
3) Πολλές χειροτεχνίες, ζωγραφική, κατασκευές! Αφήστε τη φαντασία,τη δημιουργικότητα και την εφευρετικότητα σας να "οργιάσει" με τα πιο απλά υλικά που βρίσκονται σπίτι!
4)Επίσης το έριξα και στο πλέξιμο (κορδόνια,σκοινιά,κλωστές).Με τα δάχτυλα φυσικά ,διότι με τις βελόνες στάθηκε αδύνατο!χαχα
Τέλος μια παράκληση από μένα και τον ΚΙΚΟ (το γάτο μου):
Τα ζωάκια μας (οικόσιτα και αδέσποτα) και τα μάτια μας!! Ουσία και ένδειξη ανθρωπισμού και πολιτισμού! Ευχαριστώ πολύ την Γεωργία Κολέγκα καθώς και το "Θέατρο.gr" για τη φιλοξενία και το ενδιαφέρον!

Ελεάνα Γεωργούλη - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

Απ’ όταν όλο αυτό πρωτοξεκίνησε, έλεγα μέσα μου: “πρόκειται για δαρβινικό εφιάλτη”. Επιτίθεται στις πιο εύθραυστες κράσεις και όλους εκείνους που δεν ανήκουν στην πρώτη γραμμή της παραγωγής. Είναι σαν υπερόπλο σατανικής ευγονικής. Θα επιβιώσουν οι ισχυρότεροι. Βρισκόμαστε στη δίνη μιας τεράστιας κοινωνικοπολιτικής εξέλιξης. Ένας παράδοξος Γ Παγκόσμιος. Ένας μεταπόλεμος. Και έχει αφοπλιστεί το “εμείς” - δεν το λέω ιδεαλιστικά αλλά πρακτικά. Βρισκόμαστε σε κατ’ οίκον περιορισμό και οι αγωγοί που μας επιτρέπουν να επικοινωνούμε κυριαρχούνται από επιτήρηση. Έχω μεγάλη διερώτηση πως θα συνεχιστεί η ανθρώπινη δραστηριότητα που αφορά το συλλογικό. Πως θα συνεχιστεί η θεατρική δημιουργία, πώς οι κινηματικές διαδικασίες. Γιατί αυτές οι διεργασίες δεν υποκαθίστανται ψηφιακά.

Χρειάζεται ο παλμός, η δίνη των ενεργειών και η ζεύξη. Σκέφτομαι τις προεκτάσεις αυτής της συνθήκης. Διάβασα την παγκόσμια έκθεση ανεργίας σήμερα...Σκέφτομαι ταξικά αναπόφευκτα. Ποια στρώματα γίνονται οι πρώτοι αποδέκτες αυτών των κλυδωνισμών και με τι συνέπειες. Αυτές είναι οι σκοτεινές σκέψεις.

Οι φωτεινές είναι πως αυτή η ρωγμή στο χρόνο ανοίγει τοπία για αναστοχασμό, μελέτη και δημιουργία. Επιστροφή σε απλές και ουσιαστικές στιγμές. Να καθαρίσεις το σπίτι σου. Να μαγειρέψεις. Να μαστορέψεις. Να περπατήσεις. Να διαβάσεις. Να κρατήσεις ζωντανό το “μαζί” ακόμη και από μακρυά.

Bουτιά στη Ρώσικη Λογοτεχνία: Αδελφοί Καραμάζωφ του Ντοστογιέφσκι και Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι.

 Κώστας Δελακούρας - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

Η κρίση είναι οικουμενική και ο τρόμος παγκόσμιος.
Το Θέατρο είναι εδώ

Η κρίση είναι οικουμενική και ο τρόμος παγκόσμιος.

Την είχαμε δει θεοί κι ένα αόρατο μικροσκοπικό τυπάκι, μας υπενθύμισε την θνητότητα μας! Γκρέμισε πάρα πολύ εύκολα τα μοντέλα μας, την αλαζονεία μας, τις κυρίαρχες πολιτικές απόψεις, πως στη ζωή νικάει πάντα ο πιο πλούσιος, ο πιο αδίστακτος (ή αυτός με τις καλύτερες δημόσιες σχέσεις) και όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι και ηλίθιοι.

Ξεγύμνωσε την ανηθικότητα και την αγριότητα των κυρίαρχων ιδεολογιών, αποκαθήλωσε τον «νεοφιλελεύθερο τρόπο ζωής» μας και σάρκασε την θλιβερή προσπάθεια μας να ξεχάσουμε πως όλοι είμαστε θνητοί και ίσοι!

Προκαλέσαμε Ύβρη και θα υποστούμε τη Νέμεση !

Μας είπε: "Σταματήστε και σκεφτείτε λίγο! Μπροστά μου είστε όλοι ίσοι. Λευκοί, μαύροι, πλούσιοι και φτωχοί. Αν επιζήσετε πρέπει ν’ αλλάξετε!
Αν δεν αλλάξετε θα επιστρέψω!"

Ελπίζω να μείνουμε ζωντανοί για να δούμε την επόμενη μέρα. Αυτή μπορεί να είναι και σύντομα...! Εκτός από ζωντανοί, ελπίζω να είμαστε και σοφότεροι, γιατί θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις.

Μετά απ' όλο αυτό, θ’ αλλάξουμε; Πώς θα είναι η ζωή μας;

Νιώθω πως, από την επόμενη μέρα κιόλας, θ’ αλλάξουν πολλά από αυτά που ζητάνε από τις κυβερνήσεις οι άνθρωποι, θ’ αλλάξουν τα συνθήματα, θ’ αλλάξουν οι απόψεις κάποιων, θα αλλάξουν τα οικονομικά μοντέλα. Θα αλλάξουμε εμείς – δεν ξέρω ακόμα αν θα είναι προς το καλύτερο ή το χειρότερο - πάντως θ’ αλλάξουμε!

Αυτό που δεν θ’ αλλάξει είναι το Θέατρο!
Το Θέατρο είναι εδώ, ακούει, βλέπει, νιώθει και μια μέρα όλα αυτά, θα τα κάνει ζωντανή Τέχνη.

* Η πρόταση μου για να περάσουμε ωραία και να γίνουμε λίγο πιο σοφοί στις μέρες της καραντίνας, είναι να διαβάσουμε το εξαιρετικό Θεατρικό έργο "Οι Επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου" της Άννας Ετιαρίδου.

Σίσσυ Δουτσίου - Ηθοποιός, Ποιήτρια 

Το θέατρο είναι μια εφήμερη τέχνη, ας εξοικειωθούμε μαζί της. Οι συνεχόμενες ιδέες και οι εμπνεύσεις της στιγμής είναι κομμάτια μιας εφήμερης τέχνης, αυτής της συγγραφικής ευφυΐας. Μπορούμε να μαντέψουμε τη μοίρα μας και ίσως αυτό μας κάνει πιο ανθρώπινους. Σε αυτή τη μυστική τελετουργία η τέχνη είναι η μόνη που μπορεί να μας βοηθήσει. Να φροντίσουμε τη βιβλιοθήκη μας, να χαϊδέψουμε με ειλικρίνεια το σώμα του εραστής μας, γιατί ο έρωτας είναι τέχνη. Ας ξανακοιτάξουμε τα δώρα που μας έχουνε προσφέρει όλοι οι καλλιτέχνες και ας στοχαστούμε με ποιον τρόπο κατάφερε ο καθένας να επιβιώσει στην εποχή του. Ο Λοτρέκ,η Βιρτζίνια Γουλφ, Κλοντ Μονέ, ο Κάφκα, ο Θορώ, η Έμιλι Ντίκινσον, η Billy Holiday. Τώρα είναι η δικιά μας εποχή. Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και οι καλλιτέχνες πολλές φορές παλεύουν με τις αντιφάσεις τους, γιατί πρέπει να βρουν ένα τρόπο να ζήσουν σε αυτό τον σκληρό κόσμο και ένα τρόπο να επιβιώσει η πνευματικότητα τους. Ας απαντήσουμε λοιπόν στο ερώτημα:
Ποιοί θα καταφέρουν να επιβιώσουν οικονομικά κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας; Ζούμε σε ένα κόσμο ανισότητας, αδικίας και εκμετάλλευσης του πλούτου της γης. Η καταστροφή της φύσης θα μας εκδικηθεί για όλο το κακό που της έχει προκαλέσει ο άνθρωπος. Συγχρόνως βιώνουμε ένα έντονο άγχος προσπαθώντας να επιβιώσουμε σε ένα κόσμο ανταγωνιστικό. Ακόμα και τώρα πρέπει να ανταπεξέλθουμε σε πολύ δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, σχεδόν εχθρικές για κάθε κοινωνικά αποκλεισμένο άτομο, για κάθε αντισυμβατικό υποκείμενο.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο η πανδημία, αλλά ποιοί και πως διαχειρίζονται τις ζωές μας καθώς ξεσπά η μια κρίση μετά την άλλη. Για να καταφέρουμε να προστατευτούμε από τον νεοφιλελευθερισμό απαιτείται να κατανοήσουμε την έννοια της αλληλεξάρτησης και την πράξη της αλληλοβοήθειας ώστε να εξαλειφθεί η μισαλλοδοξία, ο κοινωνικός ρατσισμός, ο ελιτισμός, η βλακώδης ιδιώτευση και ο αισχρός εγωτισμός.
Με τον σκηνοθέτη και συνεργάτη στο Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών, Τάσο Σαγρή γράψαμε ένα κείμενο για την συναισθηματική και πολιτική σφαίρα του Covid19, σας προσκαλώ να το διαβάσετε:

https://voidnetwork.gr/2020/03/26/koronoios-alliloboitheia-istoria/?fbclid=IwAR2PbHuftLhZv7HTpYf7FdHK60EtlEU33OZXt5JfjrLSBD1uccDJnT70ppc

Μια πρόταση για τώρα που Μένουμε στο Σπίτι;
Θα έπρεπε μέσα από προσεχτική ενημέρωση και καλές συζητήσεις να καλλιεργήσουμε τη κριτική μας σκέψη απέναντι στο πολιτικό γίγνεσθαι. Να εξερευνήσουμε και να κοιτάξουμε τον κόσμο με ένα διερευνητικό πνεύμα, να σκεφτούμε πως μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο και να πράξουμε προς αυτή τη κατεύθυνση. Είναι καιρός να αναλογιστούμε τις επιλογές της ζωής μας, να αναθεωρήσουμε τις επιθυμίες μας, να επεξεργαστούμε τα δεδομένα αυτής της υγειονομικής κρίσης και να σκεφτούμε ποιές θα είναι οι συνθήκες μετά την επέλαση του ιού. Η σκέψη είναι και δράση. Μπορούμε να διατηρήσουμε την περιέργεια μας για τα συμβάντα, τον ενθουσιασμό να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας, να αμφισβητήσουμε και να ελιχθούμε απέναντι σε κάθε εμπόδιο. Η ζωή μας ανήκει.
Μπορούμε να στεναχωρηθούμε και να ανησυχήσουμε για αυτούς που αγαπάμε, να γίνουμε ήρωες και ηρωίδες βάζοντας τα θεμέλια ενός δικού μας κόσμου που να βασίζεται στη συμπόνια και στη δικαιοσύνη. Οι καθημερινές πράξεις μας είναι σημαντικές. Μπορούμε να περάσουμε πολλές ώρες στο σπίτι μας προσπαθώντας να βρούμε τι εννοούμε δικαιοσύνη στις μέρες μας; Πώς τελικά μοιάζει ένας δίκαιος κόσμος για εμάς τους ίδιους και ποιες από τις πράξεις μας στηρίζουν αυτή την σκέψη;
Είναι καιρός οι επιδιώξεις μας να προσθαλασσωθούνε στη χρυσή εποχή της αμοιβαιότητας. Είναι καιρός να σκεφτούμε, να εκφραστούμε, να μοιραστούμε τις σκέψεις μας.
Όταν ανησυχούμε για τη ζωή μας αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια παρηγορητική αγκαλιά. Ας βρούμε αυτές τις αγκαλιές, μπορεί να είναι η αγκαλιά ενός ποιητή (αυτό τον καιρό διαβάζω τα Φύλλα Χλόης του Whitman), οι συζητήσεις με φίλους, μια ερωμένη, το διάβασμα της παγκόσμιας ιστορίας ως μια μεγάλη αγκαλιά που φανερώνει κρυμμένα μυστικά. Όταν φοβόμαστε ψάχνουμε τρόπους να διατηρήσουμε την λογική μας μέσω της δύναμης της ιστορίας και της φιλοσoφίας. Η φιλοσοφία θεραπεύει τη ψυχή και τώρα την χρειαζόμαστε.
Ας στοχαστούμε πάνω στο αιώνιο ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης: Ποιό είναι το νόημα της; Αντιμετωπίζουμε έναν ιό που τρομάζει όλο τον κόσμο. Ο καθένας αντιμέτωπος με τους δικούς του φόβους, συνομιλεί με τον εαυτό του και επαναπροσδιορίζει το νόημα της ζωής του σε αυτόν τον κόσμο. Ανταλλάσσουμε τις σκέψεις μας και προσπαθούμε να βρούμε μια λύση, μια διέξοδο. Ποιά μέτρα πρέπει να ληφθούν με γνώμονα την συμπόνια και την ευτυχία; Με ποιό τρόπο δεν θα μας καταβάλλει ο φόβος τώρα που ο κόσμος μας άλλαξε απότομα σε μια μέρα; Πότε θα σταματήσει αυτή η απειλή; Αυτό που ζούμε σήμερα σίγουρα θα μας αλλάξει. Ας μας αλλάξει προς το καλύτερο. Ο καθένας από εμάς κρύβει μια ιστορία, το δικό του πόνο. Τώρα όλοι μαζί έχουμε μια κοινή Ιστορία. Χρειάζεται υπομονή, χρειάζεται να κοιτάξουμε με νέο τρόπο τις ζωές μας. Είμαστε σίγουροι ότι θα ξανασυναντηθούμε. Ας ετοιμάσουμε τα μελλοντικά μας σχέδια με μόνο γνώμονα την αγάπη και την καλοσύνη.
Η Σίσσυ Δουτσίου πρωταγωνιστεί στην παράσταση ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ του Franz Kafka:
https://theinstitute.info/?p=4124

Θοδωρής Ελευθεριάδης - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Σχεδιαστής escape room τρόμου

Είμαι σε καραντίνα πάνω από 20 μέρες.
Από όταν ξεκίνησε η τηλεοπτική "τρομοκρατία" έφτιαξα βαλίτσα και έφυγα από την Αθήνα με το σκεπτικό ότι θα πάω λίγες μέρες στη φύση πιστεύοντας ότι θα κρατήσει λιγότερο από μια εβδομάδα.Ακόμη δεν είχε γίνει απαγόρευση της κυκλοφορίας.
Στην αρχή είπα "Ωραία, θα χαλαρώσω λίγες μέρες", όμως όσο έβλεπα τις μέρες να περνάνε και ανακοινώθηκε η απαγόρευση της κυκλοφορίας, αγχώθηκα για την καθημερινότητα και τις επαγγελματικές εκκρεμότητες που είχα αφήσει πίσω μου(είχα συνηθίσει να δουλεύω σε φρενήρεις ρυθμούς) , δεν αφιέρωνα χρόνο σε μένα και με έπιασε μια αδικαιολόγητη στεναχώρια που δεν ήμουν παραγωγικός.Εδώ και λίγες μέρες κάνω πράγματα που τα είχα αφαιρέσει από την καθημερινότητα μου,όπως μια πεζοπορία στο βουνό και προσπαθώ να ξαναεπικοινωνήσω με την φύση.Η φύση έχει την δύναμη να διακόπτει κάθε αρνητική σκέψη,να σου προκαλεί γαλήνη και να σε βοηθάει να κάνεις βουτιά μέσα στα αληθινά πράγματα που ζητάει η ψυχή σου.Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται χωρίς να νιώθεις φόβο ή στρες.
Μόνο η μελαγχολία παραμονεύει και περιμένει να με ακουμπήσει κάθε βράδυ που σκέφτομαι την μέρα που πέρασε.
Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές γιατί είναι φευγαλέες όπως μια παράσταση στο Θέατρο.
Θέλω να πιστεύω ότι,όλο αυτό το σοκ που περνάει ο άνθρωπος αυτήν την περίοδο θα το δει σαν μια ευκαιρία να αναθεωρήσει τις αξίες του και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την καθημερινότητα.
Αυτό το διάστημα διαβάζω τους "Νυχτερίτες" του Stephen King.

Κώστας Ζωγραφόπουλος - Ηθοποιός - Σκηνοθέτης - Συγγραφέας

Σκεφτόμουν αν η τέχνη διαμορφώνει την ζωή ή το αντίθετο. Δεν έδωσα απάντηση για να μην νιώσω σπουδαίος, άρα και ανόητος. Σημασία άλλωστε δεν έχουν οι απαντήσεις, αλλά η δυνατότητα να στοιχειοθετούμε ερωτήσεις στην ζωή μας. Όμως πέρα από τις ερωτήσεις, θα πρέπει να περάσουμε σε νέες νοηματοδοτήσεις εννοιών που τις χρησιμοποιούμε με παρηκμασμένο ήθος. Έτσι, η «Ανάγκη» είναι μια κυρίαρχη έννοια που δυστυχώς ταυτίζεται στις αγοραίες κοινωνίες, όπως η δική μας, με τον υλικό καταναλωτισμό. Οι λίγοι ξέρουν πως κάποτε ήταν θεότητα. Λιγότεροι ακόμα αναγνωρίζουν την συγγένεια της με την φυσική και την φιλοσοφία που είναι άρρηκτα δεμένες. Η κρίση των αξιών παγκόσμια και ο φανατισμός, πολιτικός και θρησκευτικός, στάθηκαν κατά το παρελθόν γόνιμο υπόστρωμα για την επιβολή της ύλης και του χρήματος πάνω στον άνθρωπο. Κάποιοι ονόμασαν αυτή την κατάσταση οικονομική κρίση. Η επίκαιρη συνέχεια με τον παγκόσμιο κοινωνικό εγκλεισμό που υφίστανται από την πανδημία οι άνθρωποι, γεννά επίκαιρα ερωτήματα. Πως θα εξελιχθεί η ανθρωπότητα; Θα γίνει μια παγκόσμια κυβέρνηση όπως επιδιώκεται από το παγκόσμιο κεφάλαιο με εποπτεία στην διατροφή, την γενετική και τις συνήθειες των ανθρώπων, ή θα ενισχυθούν εθνοκεντρικά οι πολιτισμοί καταργώντας την παγκόσμια κυριαρχία του κεφαλαίου και θα ζήσουν την οικουμενική συνύπαρξη με σεβασμό στην διαφορετικότητα; Η απάντηση σίγουρα δεν θα δοθεί στις οθόνες της τηλεόρασης, αλλά στους πραγματικούς χτύπους τις καρδιάς των ανθρώπων. Όσο για την ζητηθείσα πρόταση περί τέχνης, προς τους εκλεκτούς αναγνώστες του ιστοχώρου σας, σκεφτόμουν τις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν, γιατί ο καλλιτέχνης γνώριζε την έννοια της «ανάγκης» του διαχρονικού ανθρώπου. Ανέπτυξε στις δημιουργίες του, την σύγχρονη ιλαροτραγωδία κατά την οποία ο ήρωας πάσχει για να προκαλέσει τον κλαυσίγελο στον θεατή. Αν γελάμε απλώς και δεν αναλογιζόμαστε την ευθύνη μας στο παρατηρούμενο, τότε τα πράγματα, για εμάς, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν. Και αυτό ως λογική δεν οδηγεί στην ελευθερία, αλλά στον παγκόσμιο εξανδραποδισμό...

Μαρία Θωμά - Ηθοποιός

Διανύουμε πλέον και επίσημα μία από τις δυσκολότερες στιγμές της δεκαετίας αυτής , που μας δοκίμασε ήδη σαν γενιά και συνεχίζει να μας δοκιμάζει. Αυτή την φορά καλούμαστε να πολεμήσουμε όλοι άντρες ,γυναικόπαιδα , ηλικιωμένοι, όμως όχι στα βουνά και στα πεδία μάχης, αλλά στα σπίτια μας , από τον καναπέ του σπιτιού μας , από την κουζίνα μας ή το δωμάτιο μας. Μόνη μας υποχρέωση? Να παραμείνουμε ακίνητοι, σε παύση της καθημερινότητας μας για λίγο, ώστε να καταπολεμηθεί ο εχθρός, που λέγεται Κορονοϊός. Είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρουμε, θα βγούμε νικητές και θα εκτιμήσουμε την πραγματικότητα γύρω μας και τις απλές χαρές της ζωής. Αισιοδοξώ και παραμένω ψύχραιμη προσπαθώντας παράλληλα να μεταδίδω καθημερινά το μήνυμα μου όπως μπορώ , το οποίο μιλά για την αναγκαιότητα της πνευματικής μας ανάπτυξης με το τέλος αυτής της εποχής , ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Θα πούμε ότι χάσαμε αν δεν εκμεταλλευτούμε αυτήν την περίοδο για την προσωπική και βαθύτερη αλλαγή με στόχο την αλήθεια μας.
______________________________________

Αγαπημένο μου βιβλίο , το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι οι "Απείθαρχοι" της Σεμίνας Διγενή.
Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα και το έχω αγαπήσει από την πρώτη ανάγνωση, διότι μέσα από μια επιστημονικής σχεδόν φαντασίας αφήγησης , σου δίνει πολύτιμες πληροφορίες για σημαντικούς ανθρώπους που πέρασαν από την γη , ενώ παράλληλα σε βάζει στην διαδικασία να ερευνήσεις και συ ο ίδιος διαβάζοντας το. Το θεωρώ μεγάλο κέρδος για ένα βιβλίο.

Στέλιος Καλαϊτζής - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

Αυτές οι μέρες που μένουμε σπίτι , μόνοι κάποιοι , με σύντροφο ή οικογένεια κάποιοι άλλοι, είναι μέρες δοκιμασίας για τον καθένα προσωπικά. Θα μπορούσε να είναι ένα κοινωνικό πείραμα. Που με σύνεση και δοτικότητα μπήκαμε σε αυτό για το καλό όλων.
Δοκιμαζόμαστε.
Κυρίως με τον εαυτό μας. Μιλάμε μαζί του, τον ακούμε απαντάμε στα θέλω του και στις ανάγκες του ίσως για πρώτη φορά ή μετά από πολύ καιρό.
Αφήνουμε τον χρόνο να κυλήσει με τον σωστό του ρυθμό. Με την σωστή κυκλική του ιδιορρυθμία που ίσως είχαμε ξεχάσει.
Υπάρχει σκοτάδι και υπάρχει φως. Βρίσκουμε τα σκοτάδια μας και τα φωτίζουμε. Κι αυτή η δοκιμασία (όπως και όλες) μόνο καλύτερους μπορεί να μας κάνει και πιο δυνατούς.

Η πρόταση μου λογοτεχνική. Ένα βιβλίο. Το αγαπημένο μου βιβλίο .
''Ο γέρος και η θάλασσα'' του Ernest Hemingway.

Σίλια Κατραλή Μινωτάκη - Συγγραφέας, Ηθοποιός

Η καραντίνα με πέτυχε εν μέσω μίας πολύ ιδιαίτερης θεατρικής δουλειάς που βρισκόταν σε εξέλιξη και συνθέταμε παράλληλα μαζί με μια ομάδα ηθοποιών τους «Μπαροβιους αστροναύτες» για δεύτερη σεζόν με προγραμματισμένη πρεμιέρα στο τέλος του Απρίλη.

Η εξέλιξη της ιστορίας έφερε τα πράγματα έτσι, ώστε να θυμηθούμε ξανά αυτό που επιμένουμε να κρύβουμε κάτω απ’ τα μαξιλάρια της ανήσυχης ματαιοδοξίας μας, όταν ανοίγουν τα παραθυρόφυλλα της καθημερινότητας : Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ένα δισεκατομυριοστό του δισεκατομυριοστού του τυχαίου. Η τύχη, η παροδικότητα των πάντων, το απρόσμενο, το ξαφνικό είναι μία παράμετρος που καλό θα ήταν να τη πάρουμε κάποτε στα σοβαρά.

Σε μέρος πρώτο το «Μένουμε σπίτι» είναι μια βάρκα που σώζει ανθρώπους μέσα απ’ τη καρδιά του κύματος, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση -ενίοτε και σε άλλες- το κύμα είμαστε οι ίδιοι οι άνθρωποι. Κι έτσι το «μένουμε σπίτι» γίνεται επίσης και ένα ακόμη πείραμα κοινωνικοπολιτικά, ατομικά, συλλογικά, εσωτερικά. Ένα πείραμα από μέσα προς τα έξω.

Σε μέρος δεύτερο η κάθε νέα φοβερή είδηση διαδέχεται την άλλη με την ορμή roller coaster πάνω στην κρουστή ράγα της ιστορίας, μέσα από ακραίο ντόμινο παραλογισμού, μέσα από θεωρίες συνωμοσίας, μέσα από ένα τσουνάμι συμπυκνωμένης φρενίτιδας στα σούπερ μάρκετ, στις παραλίες, στα πάρκα, στις τράπεζες, στις ψυχές.

Στη πραγματικότητα δε χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα. Δε χρειάζεται να αναπαράγουμε την εκάστοτε ανοησία ξανά και ξανά. Το ότι μία ανοησία αναπαράγεται από πολλούς δεν την κάνει λιγότερο ανοησία. Δε χρειάζεται να είμαστε κυκλοθυμικά κλοτσοσκούφια της φάσης, του καιρού. Δε χρειάζεται να το μετατρέπουμε όλο αυτό σε θυμό, σε αλληλοσκωτωμούς, σε αδικία. Δε χρειάζεται να μας φταίνε οι άλλοι. Δε χρειάζεται μια αυθαίρετη απαγόρευση κυκλοφορίας με το κεκαλλυμένο προσωπείο της προληπτικής κοινωνικής ευθύνης, για να μας υπενθυμίσει τα αναγκαία.

Είναι άλλο πράγμα τα προληπτικά μέτρα και άλλο πράγμα η προληπτική παραπλάνηση.

Μένουμε σπίτι επειδή το θέλουμε.

Ας αφουγκραστούμε όλο αυτό το το «πάγωμα» του χρόνου σαν ευκαιρία να αποδείξουμε πως μπορούμε και καλύτερα - ατομικά, συλλογικά, παγκόσμια. Τώρα είναι η ευκαιρία μας. Για τα καλύτερα και τα χειρότερα είμαστε ικανοί οι λαοί. Ας μην επιμένουμε ακόμη μια φορά στο «δικό μας». Οι εποχές και οι άνθρωποι κρίνονται αφού μεσολαβήσουν άλλες εποχές κι άλλοι άνθρωποι. Κι ύστερα θα έρθει το μετά. Σαν κύμα πάνω στην ακτή. Ήρεμο, αέρινο αυτή τη φορά, σιωπηλό, ύπουλο. Κι εκεί θα χρειαστούμε πραγματικά ψυχικά αποθέματα, σθένος όσο έχουμε και αυθεντική αντίσταση εκεί που χρειάζεται για να αντιμετωπίσουμε τη σελίδα αυτή της ιστορίας, όποια και να ‘ναι.

Τώρα υπομονή. Να είμαστε αγαπημένοι. Να ακούμε μουσική. Η ενδοσκόπηση κι ο στοχασμός βρίσκουν πάντα το δρόμο για να σε πάνε κάπου ακόμη και μέσα στο σπίτι. Να διαβάζουμε βιβλία. Να κλείσουμε τις τηλεοράσεις. Να ανοίξουμε τις ψυχές.

Να κάνουμε παρέα. Πριν τη πανδημία ήμασταν μαζί αλλά μόνοι. Μετά από αυτήν μπορούμε να γίνουμε μόνοι μαζί. Κι ίσως έτσι να αξίζουμε περισσότερο.

• Προτείνω να διαβάσετε «Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας» του Τόμας Πίντσον.

Δημήτρης Κατσιμίρης - Σκηνοθέτης

Fake News, ιστορίες συνωμοσίας, πολιτικές σκοπιμότητες, ατομική ευθύνη, κρατική ανεπάρκεια, μοναξιά, κατάθλιψη, και φυσικά μέσα σε όλα αυτά ο θάνατος. Αρνητικά φαινόμενα που ζούμε καθημερινά εγκλωβισμένοι καθώς είμαστε στους τέσσερις τοίχους μπροστά σε μια τηλεόραση ή έναν υπολογιστή. Μέσα σε αυτό το τοπίο είναι εύκολο να χάσουμε την κριτική μας σκέψη, να πανικοβληθούμε και εν τέλει να πάψουμε να ελπίζουμε στον άνθρωπο. Η ιστορία έχει δείξει όμως ότι τις δύσκολες στιγμές πάντα κάποιοι θα επιλέγουν το φως αντί για το σκοτάδι.

Πρόταση Βιβλίου
Σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο μέσα στο διαμέρισμα μας, ίσως ήρθε η στιγμή να γνωρίσουμε καλύτερα τους ανθρώπους που συνυπάρχουμε μαζί στο ίδιο τετράγωνο εδώ και χρόνια. Ακούμε τις φωνές τους, τους βλέπουμε στα απέναντι μπαλκόνια, μυρίζουμε τα φαγητά τους. Γνωρίζουμε όμως ποιοι είναι πραγματικά αυτοί οι γείτονες; Και αν τελικά τους γνωρίσουμε, μας προκαλέσουν φόβο και γίνουν οι ορκισμένοι εχθροί μας; Σε μια περίοδο καραντίνας όπως η σημερινή όπου τα δυσάρεστα συναισθήματα βγαίνουν στην επιφάνεια και αναδύεται ο χειρότερος μας εαυτός, το βιβλίο Φόβος του Dirk Kurbjuweit είναι ένα εύστοχο καυστικό κοινωνικό σχόλιο για το 'πως είναι δυνατόν κάποιος που ποτέ δεν ήθελε να πυροβολεί, να πυροβολήσει μια μέρα έναν γείτονα του;'

Σοφία Καψούρου – Συγγραφέας, Σκηνοθέτης, Ηθοποιός

Κανείς δεν τραγουδάει ευτυχισμένος. Είναι ο πόνος που γεννάει τα τραγούδια, είναι η απώλεια, είναι η μοναξιά. Και τώρα πιο πλούσιοι από ποτέ τα έχουμε όλα. Τα χάσαμε όλα. Βάλε... βάλε ένα κιλό πόνο, δύο κιλά απώλεια, τρία κιλά μοναξιά... Βάλε... και λίγο παραπάνω... έτσι για το κακό... Βάλε... Θεέ χασάπη βάλε... Κι αν μας ρωτήσουν από πού ψωνίσαμε, εμείς θα πούμε «ψωνίσαμε από σβέρκο». Και πόνο και απώλεια και μοναξιά. Ας τα ξοδέψουμε. Ό,τι έχουμε. Πιο πλούσιοι από ποτέ. Μη μείνει φράγκο. Τα δάκρυα ας τα ξοδέψουμε. Ας φτιάξουμε τραγούδια όπως ο Σαίξπηρ έσπερνε σονέτα όταν θέριζε η πανώλη. Ας φτιάξουμε παρτέρια σαν τον Τιτσιάνο που έφτιαχνε αγίους από πόρνες και φονιάδες. Και τις ντουλάπες μας ας φτιάξουμε, να βγούνε βόλτα οι σκελετοί τώρα που οι δρόμοι είναι άδειοι.
Κανείς δεν αγαπάει ευτυχισμένος. Είναι ο πόνος που γεννάει την αγάπη, είναι η προσβολή. Του ασώτου. Κι έτσι να μείνει. Άσωτος, μην επιστρέψει ο ιός αυτός. Να σώσουμε τον μόσχον. Μία ζωή περισσότερη.
Κι αν πρέπει κάτι να κάνουμε για να σύρουμε τις ώρες από τα μαλλιά, τότε ας κάνουμε ποίηση. Διαβάζοντάς την, γράφοντάς την, σε δόσεις αν-ισόποσες, πάντα πολύ, ποτέ λίγο. Μόνο το εμβόλιο της ποίησης θα μας σώσει.
Pietà θα πει έλεος.

Βασιλική Κίσσα - Ηθοποιός, Improviser

Τις τελευταίες εβδομάδες βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Κλεισμένοι αναγκαστικά στο σπίτι, χωρίς την φυσική παρουσία των αγαπημένων μας ανθρώπων. Η καθημερινή ρουτίνα μας έχει αλλάξει δραματικά, τουλάχιστον για τους περισσότερους και οι ώρες που περνάμε με τον εαυτό μας έχουν αυξηθεί κατά πολύ! Παλεύουμε τόσο πολύ να προστατέψουμε την σωματική μας υγεία, που κάπως ξεχνάμε να φροντίσουμε και την ψυχική μας υγεία. Προσπαθώ να μην
μπαίνω στην διαδικασία κριτικής των μέτρων που έχουν παρθεί, γιατί ακόμα, εμείς τουλάχιστον, ο άλλος κόσμος, δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για την ιό και κατά πόσο όλα γίνονται για το καλό μας. Διανύω την 4η εβδομαδα στο σπίτι και ομολογώ ότι είναι πιο δύσκολο απ'ότι νόμιζα.
Η σκέψη μου αυτόματα πάει στους ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι σε ένα ανθυγιεινό ή κακοποιητικό περιβάλλον, στους ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα που είναι μόνοι τους και ίσως δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση και σ'αυτούς που δεν μπορούν ούτε να
αποχαιρετήσουν φυσιολογικά τους ανθρώπους τους που χάνονται.
Οι μέρες αυτές, δεν θεωρώ ότι είναι μέρες για καλλιτεχνική δημιουργία και αυτοβελτίωση. Είναι
μέρες αλληλεγγύης, συμπαράστασης και κατανόησης. Μέρες για να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να έχει τα μάτια και τα αυτιά του ανοιχτά, να είναι πάντα διαθέσιμος να επέμβει και να βοηθήσει όποιον χρειάζεται βοήθεια. Μέρες για να μοιραστούμε όταν έχουμε και να ζητήσουμε όταν χρειαζόμαστε. Η σημαντικότερη δημιουργία, και αυτή που έχουμε αφήσει περισσότερο στην άκρη, είναι η δημιουργία ισχυρών δεσμών και σχέσεων. Θα μου πείτε, ωραία, φιλοσοφημένα, σοβαρά λόγια (μετριοπαθής πάνω από όλα!)! Γι'αυτές τις ώρες της υπέρτατης βαρεμάρας τι να κάνουμε; Αφού καθαρίσετε λοιπόν κάθε γωνιά του σπιτιού, αφού αλλάξουν χρώμα τα ρούχα σας από τα πολλά πλυσίματα, αφού δοκιμάσετε όλες τις συνταγές του Άκη και αφού δείτε για 105η φορά όλες τις σεζόν του FRIENDS, μπορείτε να
χαλαρώσετε με ένα βιβλίο. Μια κωμωδία, επιστημονικής φαντασίας από τον Stanislaw Lem, με τίτλο, "Το ημερολόγιο των άστρων", θα σας ταξιδέψει, όχι μόνο έξω από το σπίτι σας, αλλά σε άλλους πλανήτες και σύμπαντα που δεν έχετε καν φανταστεί! Αφού λοιπόν βγάλετε τα μάτια σας και στο διάβασμα, μπορείτε να συνεχίσετε με μια από τις πιο αριστουργηματικά σειρές που έχουν γυριστεί ποτέ, το "Fleabag". Ο υπέροχος, περίπλοκα απλός χαρακτήρας της
πρωταγωνίστριας, η ευφυέστατη, επιλεκτική χρήση του 4ου τοίχου και το επίσης ευφυέστατο χιούμορ που όμως πολλές φορές σου φέρνει δάκρυα στα μάτια καθιστούν την σειρά A MUST!

Μείνετε ασφαλείς, κρατήστε τους γύρω σας ασφαλείς. Ζητήστε βοήθεια όταν την χρειάζεστε, δώστε βοήθεια σε όσους την χρειάζονται. Γιατί μόλις τελειώσει όλο αυτό, πάλι, μόνο ο ένας τον άλλον θα έχουμε.

Δήμητρα Κόλλα - Ηθοποιός

Ζούμε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για όλη την υφήλιο! Νοιώθω πολλές φορές με όσα ακούω ότι είμαστε πρωταγωνιστές σε ταινία, σε σενάριο του Stephen King και σκηνοθεσία του Quentin Tarantino. Το θέμα είναι πόσοι από μας συνειδητοποιούν ότι για να μην επικρατήσει η σύγχυση και το χάος πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτόν το ιό με ενσυναίσθηση, αγάπη και χιούμορ! Έτσι θα αντιληφθούμε ότι μέσο της προσωπικής μας ευθύνης απέναντι στα γεγονότα, θα μπορέσουμε να βρούμε τρόπους ώστε να βοηθάμε και να ψυχαγωγούμε ο ένας τον άλλο. Οφείλουμε να μείνουμε ενωμένοι, έχοντας ανοιχτό μυαλό και καθαρή σκέψη στα όσα εξελίσσονται γύρω μας. Δεν είναι μόνο αυτός ο ιός που μπορεί να μολύνει τους πάντες χωρίς να εξετάζει εθνικότητα, χρώμα και θρήσκευμα . Όλες οι αρρώστιες το κάνουν αυτό! Είμαι αρκετά προβληματισμένη αλλά δεν παύω να βλέπω μπροστά με αισιοδοξία όσο κι αν αυτό μπορεί να φαντάζει δύσκολο..
Όσο για το πως να περάσετε την ώρα σας... Μετά από σχεδόν ένα μήνα που #μένουμεσπίτι και αφού σίγουρα έχετε δει και διαβάσει αγαπημένα σας έργα και βιβλία. Βάλτε στοίχημα με τον εαυτό σας να κάνετε ή να δείτε κάτι που μέχρι τώρα σας φάνταζε πολύ δύσκολο ή και αδιάφορο! Μπορεί έτσι να ανακαλύψετε νέους ορίζοντες...
Εύχομαι όλοι να είμαστε υγιείς, ασφαλείς, ελεύθεροι και πάντα να χαμογελάμε!
Καλό Πάσχα!

φώτο: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Θανάσης Κοντός - Μέλος του θιάσου "Arte Povera" του Λόφου Κολωνού

Ξεκινάω την κάθε ημέρα μου αποφεύγοντας αυστηρά τα τοξικά δελτία ειδήσεων της TV, συντονίζω το ραδιόφωνο σ' ένα μουσικό σταθμό,ακούω την αγαπημένη μου μουσική και ενημερώνομαι από τα ολιγόλεπτα δελτία ειδήσεων. Στη συνέχεια ανοίγω ένα βιβλίο και ταξιδεύω. Με έχει συναρπάσει αυτές τις μέρες "Ο άνθρωπος με τα τρύπια πόδια"του Θανάση Σκρουμπέλου,ένα τραγικό παζλ μιας ταραγμένης εποχής. Στο βιβλίο αυτό στηρίχτηκε και το σενάριο της ταινίας 'Η νύχτα του Αγ' Αντώνη Μακρόνησος Β11",επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε και στο You tube.Υπάρχει βέβαια και History chanel της Cosmote, δωρεάν ή και η μηνιαία δωρεάν προσφορά του Netflix. Και μην ξεχνάτε: τίποτα δεν διαρκεί αιώνια, όλα κάνουν ένα κύκλο και περνούν.

Γιώργος Λιβανός - Σκηνοθέτης, Ηθοποιός

Όλα στη ζωή μας είναι πιθανά να συμβούν. Από το καλύτερο ως το χειρότερο. Η γενιά μας, δεν εξέτασε ποτέ την πιθανότητα, μιας πανδημίας και το επακόλουθο της , αυτό του εγκλεισμού. Να λοιπόν που το βιώνουμε θαρραλέα και υπομονετικά. Αυτό το αναπάντεχο κακό... Ή μήπως όχι, δεν πρόκειται για κάτι τόσο κακό. Και δεν αναφέρομαι στην πανδημία καθ ' αυτή αλλά αυτή την πρωτόγνωρη απομόνωση. Προσωπικά ανέκαθεν ήμουν μοναχικά κοινωνικός . Έμαθα από μικρός λόγω σπουδών και κάποιων επιλογών ( * ένταξη σε ομάδες, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Folkteatern , Σουηδίας , Εθνικό, περιοδείες κλπ) να προσαρμόζομαι με στρατιωτική πειθαρχεία. Έτσι κι αυτή τη φορά. Ανήκω στην κατηγορία, που το περνά στο σπίτι ολομόναχος, αλλά εύκολα κι αυτή τη φορά καθόρισα τις δικές μου νόρμες. Μαγειρεύω υγιεινά, γυμνάζομαι λίγο έσωθεν ,αποφεύγω τις άσκοπες μετακινήσεις, ΔΕΝ ανοίγω τηλεόραση (* τα τελευταία 8 χρόνια) ενημερώνομαι από sites που εμπιστεύομαι, τηρώ τους κανόνες και ξεκουράζομαι. Επιτέλους. Το βλέπω σαν κατ' οίκον διακοπές κι όχι φυλακή, και φροντίζω να διαβάζω πολύ, άρχισα να επικοινωνώ με τους ανθρώπους της δουλειάς μου, διαβλέποντας την επόμενη μέρα και πως πρέπει να προνοήσουμε γι' αυτήν, προγραμματίζω τα σχέδια των Θεατρίνων Θεατές, και του Studio Κυψέλης και ασχολούμαι με τον εαυτό μου και τα " αρέσω " του: το διάβασμα, τη μουσική, τη μετάφραση, τις ηλεκτρονικές περιηγήσεις, τη μελέτη του τόμου για τους Θεατρίνων Θεατές και κυρίως να δω ταινίες και παραστάσεις που απλόχερα μας προσέφεραν στο διαδίκτυο. Από σημαντικά διεθνή σχήματα, ελληνικά με πορεία και σημασία, και φυσικά από το θέατρο που υπάρχει στο διαδίκτυο μουσειακά (*Θέατρο Δευτέρας, Αρχείο Εθνικού κλπ) και τα καλύτερα τα μοιράζομαι με τους διαδικτυακούς μου φίλους και μέσω της ομάδος των Θεατρίνων Θεατές που βλέπω ν' αυξάνεται εντυπωσιακά το ενδιαφέρον γι' αυτήν και τις προτάσεις της. Συνεχίζουμε να ζούμε, έχοντας επίγνωση του προβλήματος, με αισιοδοξία για την αίσια λύση για όλο τον Πλανήτη και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για τα Νέα Δεδομένα, που σίγουρα θα ισχύσουν στο τέλος της Πανδημίας αυτής. Θα χαρώ να τα λέμε μέσω της σελίδας μου και με υπομονή να βγούμε από όλο αυτό καλύτεροι, σώφρονες και υγιείς. Εί δυνατόν όλοι. Κι αν με ρωτάτε ένα τελευταίο πράγμα, που μου λείπει αυτή τη στιγμή και επιθυμώ, είναι να ξαναδώ και να αγκαλιάσω τους στενούς μου φίλους και συνεργάτες. Οι φίλοι μου μου λείπουν. Σαν άγγιγμα και μόνο. Να είστε καλά!

Έφη Μεράβογλου - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Acting Coach

"Νομίζω ότι ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί και πως όλοι μαζί ζούμε μια μεταβατική αλλαγή.Εσωτερική αλλαγή,κλιματική αλλαγή αλλά και ανθρωπιστική αλλαγή. Δεν σου κρύβω ότι τις πρώτες ημέρες βίωσα ένα πρώτο σοκ ,ένιωσα ότι κλεισμένοι μέσα στο σπίτι και με τα θέατρα κλειστά πως θα καταφέρουμε να κάνουμε πράγματα και πως θα ανακτήσουμε δυνάμεις για να είμαστε δημιουργικοί. Όμως λίγες ημέρες μετά βλέποντας ο ένας καλλιτέχνης τον άλλο πήραμε ελπίδα , αισιοδοξία και πλέον κάνουμε σχέδια για τον επόμενο καιρό,αλλά νιώθω ότι τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει. Μια εκπληκτική ταινία που είδα λέγεται " Barfi" είναι ινδική και την συστήνω ανεπιφύλακτα.

Ελπίδα Μηναδάκη - Kειμενογράφος, Συγγραφέας παιδικών βιβλίων και Ηθοποιός

H εποχή που διανύουμε. Ποιος το περίμενε ότι θα έρθει η στιγμή που η πραγματικότητα θα ξεπερνούσε κάθε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Βρισκόμαστε μέσα σε μια κατάσταση που δεν περιμέναμε ποτέ να αντιμετωπίσουμε. Σε έναν πόλεμο όπου ο εχθρός είναι αόρατος. Το να μείνει κανείς σπίτι φαντάζει για πολλούς το τέλος του κόσμου. Φυσικά ο περιορισμός της προσωπικής ελευθερίας είναι κάτι πολύ σοβαρό και το ζούμε σε όλο του το μεγαλείο, δεδομένου ότι ήμασταν απροετοίμαστοι για κάτι τέτοιο. Εκτός του ότι αφορά σε ένα τεράστιο και παγκόσμιο θέμα υγείας, μήπως είναι και μια καλή ευκαιρία να γνωρίσει ο καθένας τον εαυτό του και ταυτόχρονα, τον άνθρωπο που έχει δίπλα του και τελικά δεν τον ξέρει τόσο καλά όσο νόμιζε; Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να δούμε πόσο ανθεκτικές και αυθεντικές είναι οι σχέσεις με τους φίλους, τους συγγενείς, να επαναπροσδιορίσουμε προσωπικούς και επαγγελματικούς στόχους και να ανακαλύψουμε νέους τρόπους επικοινωνίας και διασκέδασης.
Κατά τη γνώμη μου, είναι μια περίοδος που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και τα ‘εγκαίνια’ μιας καινούριας. Όχι εύκολης, αλλά αναγκαίας αλλαγής. Και σε αυτό το σημείο, θα δανειστώ μια φράση του Γκάντι που... ταιριάζει γάντι: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις τον κόσμο»!

Προτάσεις για βιβλία ή σινεμά

Ένα από τα αγαπημένα μου παιδικά βιβλία, αν και δεν το θεωρώ τόσο παιδικό είναι «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», αφού ουσιαστικά ο συγγραφέας Λιούις Κάρολ σχολιάζει με καυστικό τρόπο την υποκρισία, τις κοινωνικές συμβάσεις και τις αντιλήψεις μια ολόκληρης εποχής. Λατρεύω επίσης όλες τις ιστορίες του Κρίστιαν Άντερσεν, τις οποίες θεωρώ κατάλληλες για όλες τις ηλικίες γιατί προσφέρουν πραγματικά μαθήματα ζωής.
Ως σύγχρονο μυθιστόρημα, θεωρώ εξαιρετικό τόσο το βιβλίο όσο και τη θεατρική διασκευή το «Ποιος Σκότωσε τον Σκύλο τα Μεσάνυχτα», το οποίο αφορά σε ένα αυτιστικό παιδί με ιδιαίτερα ταλέντα και με έναν παράδοξο αλλά ενδιαφέρον τρόπο σκέψης που σε προκαλεί να μπεις στον κόσμο του και να δεις τα πράγματα αλλιώς.
Από ταινία, θα πρότεινα «Τα Παράσιτα». Ένα από τα πιο σύγχρονα αλλά και ταυτόχρονα διαχρονικά έργα όσον αφορά στη θεματολογία. Εξαιρετικά τα τεχνάσματα, η καυστικότητα και η ευρηματικότητα που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης για να θίξει κοινωνικά ζητήματα. Δεν σάρωσαν τυχαία όλα τα βραβεία!

Παναγιώτης μπουγιούρης - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

Είναι μια πολύ περίεργη περίοδος που αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού! Αναρωτιέμαι τι θα είχε να πει για όλα αυτά ο Ιονέσκο! Νομίζω ότι δεν θα έγραφε τους “Ρινόκερους” αλλά τους “Παντολίνους” και η “Φαλακρή τραγουδίστρια” θα γινόταν “ ο μασκοφόρος βιολιστής στο μπαλκόνι”! Είμαι ακόμη πιο περίεργος δε, πως θα σχολίαζε όλα αυτά ο Τζίμης Πανούσης με τη σάτιρά του, που για πολύ λίγο δεν τα πρόλαβε! Νομίζω ότι από κει ψηλά ρίχνει πολύ γέλιο! Προσωπικά είμαι ενάντια στην τρομολαγνεία από όπου κι αν προέρχεται! Με μεγάλη μου απογοήτευση άκουσα γνωστό τηλε-μετεωρολόγο, αφού είπε το δελτίου καιρού, με πολύ σοβαρό ύφος να αυτοχρίζεται σε “χωροφύλακα” και να προσθέτει ότι η πτώση της θερμοκρασίας ίσως συνετίσει τους απείθαρχους και έκλεισε πικρόχολα λέγοντας “αν και δε νομίζω”! Παρεμπιπτόντως ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να δηλώσει ότι τελικά είναι ελάχιστοι αυτοί που δεν ακολουθούν τα μέτρα! Αφήστε δε τον χείμαρρο των προτάσεων, "τι να κάνεις στο σπίτι σου”! Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να αποδεχτούμε την κατάσταση στωικά, να συμφιλιωθούμε μαζί της και όσο λιγότερο επικοινωνούμε, ειδικά από τα “κοινωνικά” μέσα, τόσο το καλύτερο! Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας πως εγώ δηλώνω περήφανος για τους συμπολίτες μου και επειδή με ρωτήσατε πως περνάω το χρόνο μου, απολαμβάνω τα σταυρόλεξα μου και τελευταίως ανακάλυψα μια σελίδα με ταινίες του Ταρκόφσκι, επίσης για τους φίλους του θέατρο.gr με ενημέρωσαν από τον ΘΟΚ (θεατρ. Οργαν.Κύπρου), πως το επόμενο τριήμερο 10 εως 12 Απριλίου, θα προβάλλουν τον “Ριχάρδο 3ο” του Σαίξπηρ, μια παράσταση του Πάρι Ερωτόκριτου, στην οποία συμμετείχα με πολύ περηφάνια την περσινή σεζόν! Ευχαριστώ!

Παρθενόπη Μπουζούρη - Ηθοποιός

Η περίοδος που διανύουμε είναι πρωτόγνωρη για όλους μας. Ο ανθρωπινός πολιτισμός δοκιμάζεται οικουμενικά. Ποτέ έως τώρα δεν είχαμε ζήσει τουλάχιστον η δίκη μου γενιά κάτι παρόμοιο. Ο θάνατος από μελλοντικός και ασαφής γίνεται κοντινός και πολύ απτός! Αυτό από μόνο εγείρει επιβιωτικά αντανακλαστικά... Δεν είμαι αισιόδοξη... Νομίζω θα δούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις... Εύχομαι κι ελπίζω η επιστήμη να νικήσει σύντομα...Το επάγγελμα μας θα αλλάξει...δεν ξέρω σε ποια κατεύθυνση ...Για την ώρα είμαστε σε παύση! Σε σιωπή! και κάλο είναι να την κάνουμε λειτουργική δηλαδή να αφουγκραστούμε μέσα μας και έξω..για το στοιχειώδες το πραγματικά απαραίτητο για το ...ελάχιστο! Ας είναι ένας αληθινός διάλογος με τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας και ας μετασχηματιστεί σε έκφραση όταν και εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες. Προτείνω άσκηση όπως ο καθένας την εννοεί, επικοινωνία επί της ουσίας, διάβασμα και ψυχραιμία...!!!

Ιωάννα Νιάχα - Σκηνοθέτης

Το να είσαι μέσα σε τέσσερις τοίχους, είναι δύσκολο ειδικά όταν είσαι ένα πολύ δραστήριο άτομο σαν κι εμένα. Τις πρώτες μέρες πραγματικά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, καθώς όμως περνούσε ο καιρός, βρήκα τρόπους να διαχειριστώ τον απίστευτα ελεύθερο χρόνο που μου δινόταν και να επικεντρωθώ σε πράγματα, που πάντα άφηνα στην άκρη. Άρχισα να προσέχω παραπάνω την διατροφή μου, να ξαναδιαβάζω, να περιποιούμαι το δέρμα μου και κυρίως ήρθα αντιμέτωπη με όλα αυτά που άφηνα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Σκέψεις, ανθρώπους, καταστάσεις, ιδέες....
Στην «απομόνωση» αυτή, οι περισσότεροι δεν θα αντέξουν τον ίδιο τους τον εαυτό....Είναι δύσκολο, γιατί πολλοί λίγοι άνθρωποι τα έχουν βρει με τον εαυτό τους-την ψυχή τους. Δεν υπάρχει η «πολυτέλεια» λόγω χρόνου. Τώρα ο χρόνος μας δίνεται, οπότε ας τον εκμεταλλευτούμε, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, για εμάς και τους γύρω μας. Όσο για τους καλλιτέχνες, παρόλο που οικονομικά είναι πολύ δύσκολα, αλλά και πότε δεν ήταν, θεωρώ ότι μπορούν να είναι πιο δημιουργικοί από ποτέ. Να βελτιωθούν ακόμα πιο πολύ στην τέχνη τους και όταν περάσει όλο αυτό, να έχουν να δώσουν έναν καλύτερο καλλιτεχνικό εαυτό στο κοινό, που θα το έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη.

Αυτό που εμένα με βοήθησε σε πρώτη φάση, είναι να κλείσω εντελώς την τηλεόραση!!! Αργότερα κι όσο περνούσαν οι μέρες, μαζί με την γιόγκα που κάνω πολλά χρόνια, έβαλα και τον διαλογισμό με μαθήματα μέσω ίντερνετ και σίγουρα θα είναι από τα πράγματα, που θα συνεχίσω και μετά, καθώς με ηρεμεί πνευματικά και ψυχικά. Βελτιώνω την δουλειά μου, με μαθήματα μέσω διαφορών πλατφορμών και διαβάζω απίστευτα πολύ, πράγμα που μου είχε λείψει ιδιαίτερα.
Μην πετάξουμε αυτές τις στιγμές, ας τις αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε...
Ψυχραιμία, ηρεμία κι όλα θα περάσουν!

Τόλης Παπαδημητρίου - Σεναριογράφος, Σκηνοθέτης, Ηθοποιός

Άχαρη περίοδος αυτή που ζούμε, θέλει υπομονή, ψυχραιμία και θετική ενέργεια.. Και στο λέω εγώ που οι συγκεκριμένες αρετές "δεν μου βγαίνουν αβίαστα.." Πάντως "χαμένος χρόνος" θα είναι μόνο αν επιλέξουμε εμείς να "τον χάσουμε.." Σίγουρα κάτι αλλάζει, σίγουρα ο απόηχος θα κρατήσει και σίγουρα θα προχωρήσουμε.. Γι' αυτό είμαστε φτιαγμένοι άλλωστε...

Για τώρα που μένουμε σπίτι, προτείνω το "Pulp Fiction", αριστούργημα που μπορεί κανείς να δει ξανά και ξανά, και μια εκπληκτική τηλεοπτική σειρά που ανακάλυψα πρόσφατα και την λάτρεψα, το "Crazy Ex Girlfriend"

Θανάσης Σκρουμπέλος - Σκηνοθέτης, Συγγραφέας

Εποχή μεταβατική, θυμίζει ελληνιστική περίοδο πριν την Ρωμαϊκή: ξεπεσμένοι οι Θεοί, θεοποίηση ηγετών, ο πλούτος στα χέρια μιας μικρής κάστας, άνθιση σε επίπεδο αναζήτησης μιας νέας πίστης και ιδεών, προμηνύματα συντριπτικών κοινωνικών αλλαγών, μεγάλες μάζες εξαθλιωμένων, διάλυση αδύνατων εθνών, δουλεία και φτώχεια, δόξα στους αφέντες. Προτείνω το “Έξι πρόσωπα αναζητούν συγγραφέα” του Λουίτζι Πιραντέλο. Το προτείνω ως κείμενο να διαβαστεί. Ευκαιρία ο καθένας να το αναπαραστήσει στη σκηνή του νου του, σκηνοθέτης ο ίδιος, σαν απεξάρτηση από το ναρκωτικό της φτήνιας, τη ΤιΒί και της μονοκρατορίας του Νέτφλιξ. Καλή παράσταση σε όλες και όλους!

Ειρήνη Σταματίου - Ηθοποιός

Μέσα από αυτήν την πρωτόγνωρα σκοτεινή περίοδο που αντιμετωπίζουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, ο καθένας μας ξεχωριστά μαθαίνει κ κάτι διαφορετικό, το οποίο τελικά μπορεί να είναι και πολύ κοινό.
Ίσως εγώ μαθαίνω να σωπαίνω περισσότερο.
Να ακούω καλύτερα.
Να νοιάζομαι περισσότερο.
Ακούω μουσική.
Ακούω στίχους που δεν τους είχα δώσει τη δέουσα σημασία παλιότερα. Και συγκινούμαι πιο ουσιαστικά.
Διαβάζω βιβλία.
Βλέπω παραστάσεις που μας "δωρίζουν" φίλοι συνάδελφοι που δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω. Θαυμάζω τους φίλους μου, γελάω μαζί τους, κλαίω μαζί τους, λέμε τα μυστικά μας, τα όνειρα μας, τις κρυφές μας επιθυμίες , ζαβολιάζουμε μαζί! Από μακρυά, αλλά δεν πειράζει! Έχει κ αυτό τη γλυκά του.
Βλέπω υπέροχες ταινίες που πάντα είχα υπ'όψιν μου να δω και πάντα η ζωή τις έβαζε στην αναμονή.
Προσπαθώ να μην αγχώνομαι για το τι και αν κάνω λάθος (ωχ, αδερφέ ! Δεν υπάρχει manual για τη ζωή!.
Μαθαίνω να συγχωρώ αυτούς που δεν μου έχουν φερθεί σωστά (κατά τη δική μου οπτική και άποψη), καθώς και τον εαυτό μου (κατά τη δική μου οπτική και άποψη.
Αγαπώ το σπίτι μου πιο πολύ (πάντα το αγαπούσα, αλλά τώρα πιο πολύ) .
Συζητάω πιο βαθιά και σε ατμοσφαιρική ησυχία.
Λέω " σ'αγαπώ " πιο συχνά.
Λέω " μου λείπεις " και βουρκώνω.
Έχω ανάγκη να φιλήσω και να αγκαλιάσω και προσεύχομαι να γίνει αυτό όσο πιο σύντομα γίνεται.
Νιώθω ευγνωμοσύνη για τους γιατρούς , τους νοσηλευτές , τους υπαλλήλους του σούπερ μάρκετ, τους οδοκαθαριστές , τους ανθρώπους που είναι μονίμως εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της πανδημίας.
Κλείνω με την ευχή να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, λιγότερο πόνο και θυμό.
Εύχομαι όταν βγούμε έξω απο τα σπίτια μας να είμαστε πιο ευγνώμονες, πιο ευγενικοί, πιο πιστοί, πιο γλυκείς, πιο ειλικρινείς, πιο υποστηρικτικοί, πιο χαμογελαστοί, πιο ευχάριστοι.
Πιο άνθρωποι.
Να είμαστε καλά, παιδιά.
Καλή δύναμη!

Σταμάτης Πακάκης - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

Αυτό που ζούμε είναι πρωτόγνωρο και σίγουρα ο καθένας μας το βιώνει διαφορετικά. Όταν με το καλό περάσει αυτή η περίοδος κάποιοι θα είναι πιο δυνατοί και δημιουργικοί έχοντας γνωρίσει λίγο καλύτερα τον εαυτό τους και ίσως επαναπροσδιορίσουν την ρουτίνα τους και κάποιοι άλλοι θα έχουν σίγουρα δυσκολία επανένταξης. Είναι σαν ένα κοινωνικό πείραμα όλο αυτό, αδιαμφισβήτητα. Προσωπικά φροντίζω να μένω ενεργός. Γράφω το επόμενο θεατρικό μου έργο ‘’550-reloaded’’, κάνω γυμναστική, βλέπω ταινίες και σειρές που ήθελα να παρακολουθήσω και μιλάω με φίλους χωρίς να έχω τον βραχνά του χρόνου που τρέχει. Μα τι λέω; Ποιος δεν αισθάνεται τον βραχνά του χρόνου που τρέχει; Προτείνω στον καθένα από τους αναγνώστες να κάνει ελεύθερα αυτό που επιθυμεί, από το απόλυτο τίποτα μέχρι ατελείωτη γυμναστική. Σημασία έχει να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας και τις επιθυμίες μας.

Εβίτα Παπασπύρου - Ηθοποιός

Ζούμε κρίσιμες στιγμές, ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ας το δούμε σαν ευκαιρία να σταματήσουμε λιγάκι και να
στοχαστούμε για τη ζωή μας, για τον κόσμο. Συμπαραστάτης και οδηγός μας η τέχνη. Από μικρά παιδιά μας αρέσει ν’ ακούμε παραμύθια, ιστορίες. Ιστορίες που μας μαθαίνουν τη ζωή. Αυτό το ρόλο παίζει η τέχνη στη ζωή μας. Μας διηγείται ιστορίες (σε οποιαδήποτε μορφή: θέατρο, λογοτεχνία, ζωγραφική) που μας συγκινούν, μας μετακινούν, μας κάνουν να καταλάβουμε. Κι εμείς έχουμε ανάγκη να καταλάβουμε, ν’ αλλάξουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Όταν ερχόμαστε σε επαφή με ένα τέτοιο καλλιτέχνημα αισθανόμαστε συγκλονισμένοι. Και δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο.

Οι προτάσεις μου 

Μυθιστόρημα: «Τα σταφύλια της οργής» Τζων Στάινμπεκ
Θεατρικό έργο: «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» Άρθουρ Μίλλερ
Ταινία: Trumbo (2015)

Κωνσταντίνος Τζηλίνης - Ηθοποιός, Θεατρικός παραγωγός 

Η εποχή που διανύουμε είναι μία πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους με τις όποιες κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις που την χαρακτηρίζουν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, καλούμαστε ο καθένας από εμάς να διαχειριστούμε την ατομική μας υπόσταση ως προς τον εαυτό μας και κατ’ επέκταση ως προς το σύνολο. Θα έλεγα ότι είναι μία μεγάλη ευκαιρία για αναδιαμόρφωση της συνειδητότητάς μας, για πλήρη ενδοσκόπηση και καιρός να τακτοποιήσει ο καθένας -εκτός από τα συρτάρια του- τη σχέση του με τον εαυτό του. Να αξιολογήσουμε, να αποδεχτούμε και να απορρίψουμε, να κάνουμε τον απολογισμό μας και εν συνεχεία να επανεφεύρουμε τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, τη φύση και το περιβάλλον. Να επιτρέψουμε στην απλότητα τη θέση που της αρμόζει στις ζωές μας και να πορευτούμε με αυτήν. Κατόπιν θα μπορούμε και πάλι να οραματιστούμε, να δημιουργήσουμε. Οφείλουμε να βρίσκουμε τη δύναμη ώστε οι κρίσεις να λογίζονται ως επανεκκίνηση και όχι ως τέλμα.

Τώρα που #μενουμεσπιτι λοιπόν μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις, μέσα από online πλατφόρμες, που δεν μπόρεσε να απολαύσει όταν παρουσιάστηκαν. Από ταινίες θα πρότεινα σίγουρα τα “Παράσιτα” και βιβλίο το “Η δύναμη του τώρα” του Eckhart Tolle.

Άννα Σεβαστή Τζίμα, Ηθοποιός - Σκηνοθέτης

Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις μέρες έχει αλλάξει όλη μας η ζωή, ξαφνικά βρεθήκαμε, οι περισσότεροι από εμάς, εκτός της συνηθισμένης μας λειτουργίας. Είναι σοκαριστικό, αλλά η δημιουργία δεν σταματάει ποτέ και οφείλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε κάτω από όλες τις συνθήκες. Είναι μια ευκαιρία, να ξαναδούμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Να ανοίξουμε εκείνα τα συρτάρια, όπου «χώναμε» πράγματα «για μετά», και μιλώ για αληθινά συρτάρια, ντουλάπες κλπ, αλλά και «συρτάρια» γεμάτα εκκρεμότητες σε σχέση με τη ζωή μας, με την οικογένεια μας, με τους φίλους μας, με τη δουλειά μας κλπ. Έχουμε χρόνο, να κοιτάξουμε με την ησυχία μας για να οραματιστούμε έναν καλύτερο εαυτό και έναν καλύτερο κόσμο. Να ανακαλύψουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, όταν μπει κανείς σε αυτή τη διαδικασία θα νιώσει πολύ δημιουργικός. Κρατήστε ένα ημερολόγιο με τις σκέψεις σας, βάζετε μικρούς καθημερινούς στόχους, αλλάξτε θέσεις στα έπιπλα, παίξτε με τα παιδιά σας, με το σύντροφό σας, διαβάστε ωραία βιβλία και συζητήστε τα με τους φίλους. Υπάρχουν άπειρα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, μα σίγουρα αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να μένουμε απαθείς και φοβισμένοι. Πιέστε τον εαυτό σας να χαμογελάσει και ας μην το πιστεύετε και σύντομα θα βρείτε έναν αληθινό λόγο για να χαμογελάτε. Οι συνθήκες πάντα αλλάζουν, εμείς όμως μπορούμε πάντα να προχωράμε και να γινόμαστε

καλύτεροι. Κάτι που κάνω και με διασκεδάζει πολύ είναι ένα παιχνίδι με φίλους, γράφουμε μια κοινή ιστορία, το βράδυ. Στέλνουμε ο ένας στον άλλον , έχει πολύ ενδιαφέρον, «τσακωνόμαστε», ενθουσιαζόμαστε, συζητάμε για το γιατί πρέπει να γίνει έτσι και όχι αλλιώς και μέσα σε όλ’ αυτό θυμόμαστε και τι σκεφτόμασταν όταν ήμασταν παιδιά, και τότε σκέφτεσαι γιατί άλλαξε αυτό; Η εύκολη απάντηση είναι οι συνθήκες, η ζωή που σε αναγκάζει κλπ. Η δύσκολη απάντηση είναι γιατί συμφωνήσαμε να παραιτηθούμε. Σας ευχαριστώ που με καλέσατε να συμμετέχω σε αυτή την πολύ όμορφη ιδέα. Ελπίζω να φανούν χρήσιμα σε κάποιους ολ’ αυτά και εύχομαι αυτή η περιπέτεια να μας κάνει όλους καλύτερους ανθρώπους.

Θάνος Τοκάκης - Ηθοποιός

Η κατάσταση με τον κορονοιό μας θυμίζει πόσο τρωτοί είμαστε και πόσο αθάνατοι δεν είμαστε- σε μια εποχή μάλιστα που η κενοδοξία μας μας παρακινεί συνεχώς να αγωνιστούμε ώστε να μείνουμε για πάντα στην παγκόσμια ιστορία. Είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία εν μέσω αυτής της τραγωδίας να αφουγκραστούμε αυτό που συμβαίνει και να επανατοποθετήσουμε τις προτεραιότητες μας. Το να μείνουμε μόνοι μας, εμείς και ο εαυτός μας χωρίς τις παρεμβάσεις καμίας ηλεκτρονικής συσκευής και να σκεφτούμε τι πραγματικά έχουμε ανάγκη. Το καταστροφικότερο απ’ όλα θα ήταν να βγούμε από όλο αυτό και να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν.

Αυτές τις μέρες η τέχνη έχει πάρει χώρο στις ζωές των ανθρώπων. Είναι η κατάλληλη περίσταση ώστε να πάψει να αποτελεί ψυχαγωγία και να γίνει πάλι αναγκαιότητα. Προτείνω λοιπόν το μυθιστόρημα του Κωνσταντή Σταυρόπουλου «Βαλκάνια Εξπρές».

Bαλεντίνος Τσίλογλου - ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι μέρες που διανύουμε θεωρώ πως είναι δύσκολες για όλους μας. Για πρώτη φορά όλοι είμαστε ΊΣΟΙ, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και οικονομικής κατάστασης απέναντι σε κοινό εχθρό και πρέπει να συμμορφωθούμε - πειθαρχήσουμε σε κανόνες που είναι για το κοινό μας όφελος. Θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και να μείνουμε στα σπίτια μας επικοινωνώντας από τα social media (αυτό κάνω εγώ, τουλάχιστον!). Προστατεύουμε όχι μόνο τις ευπαθείς ομάδες αλλά και τον εαυτό μας. Σαν λαός είμαστε απείθαρχος, αλλά έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να γίνουμε μια γροθιά, όταν χρειαστεί. Ευκαιρία να το κάνουμε!
Δείτε και τα θετικά! Καθαρίστε σχολαστικά το σπίτι σας και διαβάστε ένα βιβλίο. Σας προτείνω «το παρτάλι» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη.

Γεράσιμος Τσουλουχάς - Ερασιτέχνης Ηθοποιός

Αυτό που βιώνουμε το τελευταίο καιρό φαίνεται σαν σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Η φαντασία έγινε πραγματικότητα αλλά και πάλι μας φαίνεται απίστευτο το ότι ο τρόμος ταξίδεψε και ήρθε και σε μας. Μετά το πρώτο σοκ, την αμφισβήτηση και την καχυποψία το αίσθημα της αυτοσυντήρησης άρχισε να λειτουργεί. Προσπαθούμε να μείνουμε σπίτι και μέσα από την ' υποχρεωτική αυτογνωσία θα αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε την φροντίδα για τον συνάνθρωπο, τα ζώα ,το περιβάλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βγούμε πιο δυνατοί. Αυτές τις δύσκολες στιγμές, λοιπόν, πρέπει να σκεφτούμε ότι υπάρχουν μονάχοι άνθρωποι ,ανήμπορα ζώα που τα παράτησαν και σίγουρα φοβούνται και έχουμε χρέος να τα φροντίσουμε. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε!

Θοδωρής Φραγκούλης - Ηθοποιός, Σκηνοθέτης

"Να κρατάμε πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής" όπως λέει κι ο Σολωμός.

Το παιχνίδι δεν τελείωσε κι ας υπάρχει αβεβαιότητα στις μέρες μας. Η δοκιμασία που περνάμε μας φέρνει φόβο, πόνο κι απελπισία αλλά και αστραπές ελπίδας γιατί στο τέλος αυτής της καραντίνας θα υπάρξει η αίσθηση της ελευθερίας, της λύτρωσης που θα πάρει τα βάσανα μας μακριά.

"Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή.. " είναι η μόνη μας σοφία, το εμβόλιο που μας χάρισε ο Ιπποκράτης, για να θεραπευτούμε, η υπομονή είναι η μόνη μας γιατρειά.
Μέσω της αποδοχής του πεπερασμένου βίου, η ζωή μας θα βρει πάλι την αποκατάσταση , την κανονικότητα της, την παλιγγενεσία της.
Η μνήμη τότε θα ναι η μόνη μας κληρονομιά, η μόνη μας οδύνη αλλά κι η μόνη μας δύναμη μέσα απ τα συντρίμμια να χτίσουμε ένα νέο κόσμο γεμάτο από συναισθήματα . Όπως στη ζωή έτσι και στο θέατρο, μέσα απ' την τραγωδία επέρχεται η κάθαρσις μέσω της αναπαράστασης των πράξεων μας και των παθημάτων μας επί σκηνής αλλιώς επί γης.

Τώρα που μένουμε σπίτι, αναμφισβήτητα σας προτείνω να διαβάσετε την Οδύσσεια του Ομήρου. Έπειτα από ταινία να δείτε οπωσδήποτε το Braveheart.

Κατερίνα Χολή- Ηθοποιός

Νιώθω σαν κάποιος να σταμάτησε το χρόνο ξαφνικά και μας βάζει να σκεφτούμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε.
Δεν είναι εύκολο να συμβιβαστείς και να συμβαδίσεις με τις νέες συνθήκες. Όμως, θαρρώ, πως αυτή η απομόνωση μπορεί να καλουπωθεί με κάποιο τρόπο. Ο καθένας μας πρέπει να βρει αυτόν που ταιριάζει. Θα πρότεινα, να αφουγκραστούμε τους ήχους του πλανήτη μας κ τις νέες εικόνες που μας δωρίζει καθημερινά. Ας αδράξουμε την ευκαιρία του άπλετου χρόνου κι ας δοθούμε σε κάτι ολοκληρωτικά , σε κάτι που δεν ξέραμε ως τώρα ότι το επιθυμούμε . Ας εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας πάνω στο αντικείμενό μας, ας μάθουμε μια ξένη γλώσσα, δεν ξέρω, ό,τι πραγματικά νιώθει ο καθένας πως χρειάζεται. Προσωπικά, προσπαθώ να δημιουργώ κάθε μέρα, γράφω καινούργιους στόχους και ψάχνω τον τρόπο να φτάσω κοντά τους, εξερευνώ μουσεία, βλέπω παραστάσεις, ανακαλύπτω νέες εκπαιδευτικές ιδέες και, επίσης, ακούω την αγαπημένη μου μουσική κ χορεύω για ώρα. Μέσα σε όλα αυτά μου αρέσει να απολαμβάνω και το τίποτα..

Προτάσεις
https://www.openbook.gr/ για πολλά πολλά βιβλία

https://www.youtube.com/channel/UCD-vxD_eM3Tyb_tSSqiqF6w για να περάσουν όμορφα τα παιδάκια κ όποιος νιώθει παιδί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...

Γιώργος Χριστοδούλου - Ηθοποιός

Το τι ακριβώς είναι αυτό που ζούμε, πιστεύω θα το καταλάβουμε πολύ αργότερα . Όπως και να χει σε όλο αυτό βλέπω και μία ευκαιρία για ουσιαστική αλλαγή. Οι «κρίσεις» κατά την γνώμη μου έχουν αυτήν την δυνατότητα. Η οικονομική κρίση δεν ήταν-είναι, ίδια για όλους μας. Όμως σ αυτήν εδώ την κρίση, βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Όλοι είμαστε εν δυνάμει θύματα της , άρα αποτελεί πρόκληση του συνόλου της κοινωνίας, της χώρας, του πλανήτη κι όχι μόνο των πιο αδύναμων. Με έναν τρόπο μας ενώνει απομακρύνοντας μας. Μια τέτοια σύμπνοια ας γίνει το έναυσμα μιας συνολικής αναθεώρησης απόψεων και στάσεων σε επίπεδο ατομικό και συνολικό. Έχουμε πολύ χρόνο για να σκεφτούμε. Από βιβλία προτείνω στον καθένα να ξαναπιάσει αυτά που είχε αφήσει στην μέση λόγω χρόνου ή ανυπομονησίας. Εγώ ξαναδιαβάζω το «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν το οποίο κάπως διεστραμμένα, ταιριάζει πολύ με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για όποιον θέλει να εξερευνήσει την σχέση του με το Θείο είναι οι «Μεγάλοι μύστες» του Edouard Schure. Από ταινίες το «1917» για όποιον δεν την είδε. Σειρές δεν έτυχε να δω. Ακόμα.