Ενα από τα αριστουργήματα του κλασικού ιαπωνικού θεάτρου Νο. Ο συγγραφέας του Ζεάμι (1363-1443 μ.Χ.) είναι αυτός που καθιέρωσε το θεατρικό είδος Νο χαρίζοντάς του την αραχνοΰφαντη οριστική μορφή του. Υπήρξε ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης καθώς και λαμπρός θεωρητικός του θεάτρου. Από τα 200 περίπου έργα του ρεπερτορίου του Νο αποδίδονται στον Ζεάμι περίπου τα μισά και ακριβώς αυτά είναι που τον έχουν αναδείξει σε έναν από τους μεγαλύτερους δραματουργούς όχι μόνο της Ιαπωνίας αλλά και όλου του κόσμου σε όλες τις εποχές. Πληροφορίες για το θέατρο Νο, τον Ζέαμι και το έργο περιέχονται στο επιλογικό σημείωμα που συνοδεύει το κείμενο. Σύμφωνα με τους ειδικούς μελετητές το "Φιλιατρό του πηγαδιού" είναι ένα από τα 4 κορυφαία έργα του Ζεάμι. Ο μύθος βασίζεται στην ιστορία αγάπης του Ναριχίρα και της γυναίκας του Κι Νο Αριτσουνέ. Μια λυρική αναζήτηση της αγάπης, ανάμεσα σε φτέρες, ερειπωμένους ναούς, άνθη κερασιάς, πεύκα, ουρανούς νυχτερινούς και ηλιόφωτο με όλη τη διαύγεια που πρέπει να χει το νερό του πηγαδιού μέσα στο σκοτεινό του σπίτι.

Ο Ερρίκος Σοφράς (μεταφραστής) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη (ΑΠΘ). Δημοσίευσε ποιήματά του στο περιοδικό "Εκηβόλος". Μετέφρασε το "Φιλιατρό του πηγαδιού" του Ζεάμι (1992), "44 Ποιήματα και 3 γράμματα" της Εμιλυ Ντίκινσον (2005), καθώς και τα "Απαγορευμένα ποιήματα" από τα "Άνθη του κακού" του Μπωντλαίρ (2009). (Ο Ζεάμι ανέβηκε στο θέατρο από την Ο. Λαζαρίδου, 1998, και τα "Γράμματα" από την Α. Κοκκίνου, 2000, σε σκηνοθ. Β. Ναχμία και Κ. Γιάνναρη αντίστοιχα.) Φρόντισε μεταφράσεις ποιημάτων του Βερλαίν στο βιβλίο "Νυχτερινή φαντασία" (1999)· εξέδωσε και σχολίασε την ποιητική σύνθεση του Ζ. Λορεντζάτου "Θαλάσσια ξύλα" (2005, 2006)· συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα του τόμου "Ο Σεφέρης για νέους αναγνώστες" (2008). Εργάστηκε για χρόνια στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας του ΥΠΕΠΘ.